w przeciwnych kierunkach

См. также в других словарях:

• obukierunkowy — «mogący się odbywać w dwu przeciwnych kierunkach, taki, na którym się odbywa ruch w dwu przeciwnych kierunkach» Ruch obukierunkowy. Jezdnia, szosa obukierunkowa …   Słownik języka polskiego

• rozjeżdżać się — I – rozjechać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o wielu osobach, pojazdach: jadąc z jednego miejsca, oddalać się od siebie w różnych kierunkach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczniowie rozjechali się na wakacje.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• antypoda — m odm. jak ż IV, CMs. antypodaodzie; lm D. antypodadów 1. lm B.=M. geogr. antypody «obszary Ziemi położone na przeciwległych krańcach dowolnej jej średnicy» Mieszkać na antypodach. przen. «przeciwne sobie stanowiska, poglądy» Stać na antypodach.… …   Słownik języka polskiego

• astatyczny — «nie mający stałej albo określonej pozycji lub kierunku, pozbawiony statyczności; niestały, ruchomy, zmienny» ∆ fiz. Igła astatyczna «połączenie dwu igieł magnetycznych, których bieguny są zwrócone w przeciwnych kierunkach; stanowi układ mało… …   Słownik języka polskiego

• dwupasmowy — «o drodze, autostradzie itp.: składający się z dwóch oddzielnych pasm i dzięki temu umożliwiający jednoczesne poruszanie się pojazdów w przeciwnych kierunkach» Autostrada, droga, jezdnia, ulica dwupasmowa …   Słownik języka polskiego

• gniotownik — m III, D. a, N. gniotownikkiem; lm M. i 1. roln. «maszyna do przygotowywania karmy dla zwierząt przez zgniatanie jej pomiędzy dwoma gładkimi walcami, obracającymi się w przeciwnych kierunkach» 2. roln. «maszyna do gniecenia i rozdzierania… …   Słownik języka polskiego

• kiwać — ndk I, kiwaćam, kiwaćasz, kiwaćają, kiwaćaj, kiwaćał, kiwaćany kiwnąć dk Va, kiwaćnę, kiwaćniesz, kiwaćnij, kiwaćnął, kiwaćnęła, kiwaćnęli, kiwaćnięty, kiwaćnąwszy 1. «poruszać czymś na przemian w dwóch przeciwnych kierunkach; kołysać, machać»… …   Słownik języka polskiego

• mijać — ndk I, mijaćam, mijaćasz, mijaćają, mijaćaj, mijaćał, mijaćany minąć dk Vb, minę, miniesz, miń, minął, minęła, minęli, minięty a. miniony, minąwszy 1. «przechodzić, przejeżdżać, przesuwać się obok kogoś, czegoś, zostawiając za sobą kogoś, coś»… …   Słownik języka polskiego

• mlewnik — m III, D. a, N. mlewnikkiem; lm M. i techn. «maszyna w młynie zbożowym, w której elementami roboczymi są najczęściej kamienie młyńskie lub dwie pary stalowych walców obracających się w przeciwnych kierunkach; służy do mielenia zboża na mąkę,… …   Słownik języka polskiego

• młyn — m IV, D. a, Ms. młynnie; lm M. y 1. «zakład przemysłowy z urządzeniami do mielenia i przerabiania zboża na mąkę, kaszę itp., napędzanymi mechanicznie (napęd elektryczny, parowy, siła wiatru, spadającej wody)» Młyn elektryczny, parowy, wiatrowy,… …   Słownik języka polskiego

• pas — I m IV, D. a, Ms. passie; lm M. y 1. «długi, wąski kawałek skóry, tkaniny itp. noszony na ubraniu (zwykle w talii)» Pas skórzany, plastikowy. Ściskać się pasem. Pas do spodni, do płaszcza (od spodni, od płaszcza). Zapiąć, poprawić pas. Spiąć… …   Słownik języka polskiego